مادری داغدار ...

بسم الله الرحمن الرحیم

میدانی ؟!

فرزندم این روز ها مریض است ، به گمانم کمی هم تب دارد ...

بی تاب شده ؛ کمی بی حوصله است ...

فقط نگاه می کند تا زمانی که سنگینی ِ پلک هایش ، بیداری ِ عسلی اش را شکست دهد ...

صورتش داغ است و دستانش سرد ِ سرد ... 

می لرزد ...

حالش وخیم است .. 

گوشه ای کز می کند ؛ نه آب و نه غذا ... 

فقط آرام آرام می بارد ... 

دیگر از آن شیرین زبانی ها و شیطنت های کودکانه خبری نیست ...

دیگر ناخن هایش را لاک نمی زند ، مو هایش را نمی بافد ، برایم لباس ِ قرمزش را نمی پوشد ... 

دیگر خبری از شب بیداری ها و قه قهه ها تا صبح نیست ... 

دیگر حتی برایم حافظ نمی خواند ... 

 برایم قهر نمی کند و یواشکی نگاهم کند تا چند دقیقه بعد در آغوشم بخندد ... 

بوی ِ سوختنی ِ کیک هایش نمی آید ... 

چقدر سوت و کور شده این ویرانه !

دل ِ مادر هم به دل ِ فرزند متصل است و من اینجا داغ ِ داغ ، سرد ِ سرد نشسته ام و نگاهم خیره به در مانده ... 

با آمدنت نگفته بودی فرزندم را نمی خواهی اما کودکی در درونم را کشتی !

گفتن فقط با حروف نیست .. 

ـــ

+ اصولا یادمون باشه طرفمون دو نفره ! خودش و بچه اش :| به هر دو تاشون احترام بزاریم و منتاسب با خودش باهاش رفتار کنیم ! :/ 

+ دلنوشت ( استفاده با ذکر نام گل نرگس )